به رسم عاشقی

چند سالی از عروسیشان می گذشت. زهرا خیلی دلش می خواست که زودتر بچه دار شوند، اما همسرش امیر هر روز مخالفتش بیشتر می شد. 

امیر: با این اوضاع اقتصادی و کار و بار من خرج بچه را چه کسی می تواند بدهد؟؟

زهرا: امیر تو که آدم بی‌دینی نیستی خداوند خودش تضمین روزی بچه را کرده است. حالا که مقداری درآمد داریم تازه وقتی بچه بیاید برکتش بیشتر می شود.

امیر: من خودم هم بچه خیلی دوست دارم اما نگران آینده آن بچه هستم. 

زهرا: به خدا اعتماد کن. نتیجه اش را حتما می بینی.

کمتر از یک سال بعد صدای گریه ی دختر نازی فضای خانه شان را پر برکت تر کرده بود. امیر چندین کار خوب و دست به نقد به تورش خورده بود. و او با خودش فکر می کرد این یکی از واضح ترین جلوه های تضمین روزی خدا برای بچه ام است من باید زودتر از این ها به او اعتماد می کردم.

——————————

۱:پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:«بَيتٌ لا صِبيانَ فيهِ لا بَرَكَةَ فيهِ؛ خانه اى كه كودك در آن نباشد، بركت در آن نيست.»(كنز العمّال: ج ۱۶ ص ۲۷۴ ح ۴۴۴۲۵)

۲:«وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ؛و هیچ جنبنده در زمین نیست جز آنکه روزیش بر خداست و خدا قرارگاه (منزل دائمی) و آرامشگاه (جای موقت) او را می‌داند، و همه احوال خلق در دفتر علم ازلی خدا ثبت است.» هود/۶.

سه نخل خرما درست از کوچک به بزرگ در کنار هم ایستاده بودند. در نگاه اول به آن ها غرق در لذت می شوی که به ترتیب قد ایستاده اند، اما کمی دقیق تر متوجه می شوی درختی که از همه بلندتر هست تعلقات و شاخ و برگاهایش کمتر است و سپس درخت دوم و سوم. آری هر چه تعلقاتت به این دنیا کمتر باشد آزادتر هستی و زودتر می توانی به بالاها وصل شوی. 

دخترک کوچکش سرما خورده بود، پدر او را به مطب دکتر برده بود. کودک نوپایش، مدام دلش می خواست راه برود. درب ورودی مطب کمی بالاتر بود، داخل مطب هم سرامیک های لغزنده به چشم می خوردند. پدر هر دفعه می رفت دست دختر دلبندش را می گرفت تا زمین نخورد. و این کار را بارها تکرار می کرد. 

از این ماجرا سال ها می گذشت اکنون دیگر پدر سالخورده و رنجور شده بود به زور با کمک عصایش راه می رفت، درست مثل کودکی نوپا که مرتب زمین می خورد.

حالش مساعد نبود، دخترش او را به مطب دکتر برده بود. درب ورودی مطب کمی بالاتر بود. دختر ابتدا وارد مطب شد، و مدام بلند فریاد می زد: پدر داخل بیا. اما پدر زورکی دست هایش را به درب ورودی زده بود و نمی توانست حتی با عصایش داخل بیاید اما دخترش فقط فریاد می زد زودتر بیا، بدون این که برود و دست او را بگیرد. تا این که پدر نقش بر زمین شد. همه به حالت دلسوزی به او نگاه می کردند، اشک در چشمان پدر حلقه زده بود و با خودش به یاد می آورد که چگونه همیشه همراه دختر نوپاش بود تا زمین نخورد.

————————————–

۱:«وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا؛ همیشه پر و بال تواضع و تکریم را با کمال مهربانی نزدشان بگستران و بگو: پروردگارا، چنان که پدر و مادر، مرا از کودکی (به مهربانی) بپروردند تو در حق آن ها رحمت و مهربانی فرما.» اسرا/ ۲۴.

۲: پیامبر اکرم (ص) فرمودند: آن که پدر و مادرش را خشنود کند، خدا را خشنود کرده و کسی که پدر و مادر خود را به خشم آورد، خدا را به خشم آورده است.

کنز العمال، ج 16، ص 470

گل حسنی یوسف در گلدان روز به روز بیشتر از قبل خودنمایی می کرد. برگ های بزرگ و بنفش رنگش با ساقه بلند آن توجه هر کسی را جلب می کرد. 

یک روز این گل از انتهای ساقه بر اثر ضربه ای جدا شد، آن را در آب گذاشتند تا بلکه دوباره ریشه بزند و بتوانند آن را در خاک بکارند. 

اما رفته رفته برگ هایش از پایین که ارتباطش با ریشه بیشتر و راحت تر بود، شروع به پژمرده شدن و سر خم شدن کرد. 

این روند تا چند روز ادامه داشت، تا این که یکدفعه برگ ها یکی یکی داشتند از حالت پژمردگی خارج می شدند. و شادابی قبل را به دست می آوردند.شاخه گل که از لیوان آب برداشته شد، دیده می شد که ریشه زده است. و این ریشه باعث شده بود حتی با این که او ضربه خورده بود، دوباره به زندگی برگردد. پس ریشه و داشتن اصالت این قدر مهم است که می تواند زندگی ببخشد. در اسلام نیز تاکید بسیاری شده است که از خانواده های ریشه دار و با اصالت زن بگیرید تا زندگی بهتری داشته باشید. چرا که خانواده اصیل در کنار مشکلات همراه و همگام می باشند.

————————————-

۱: قال رسول‌الله( صلی الله علیه و آله ): «اُنظُر في أي نِصابٍ تَضَعُ وَلَدک؛ فَإنَّ العِرْقَ دَسّاسٌ؛ بنگر که فرزند و نسل خویش را در چه ریشه‌ای قرار می‌دهی؟ زیرا رگ و ریشه تأثیر پنهانی دارد.»

كنز العمّال، ج15، ص855.

۲: قال رسول‌الله( صلی الله علیه و آله ):« تَخَيَّرُوا لِنُطَفِکُم؛ فإنَّ النِّساء يَلِدْنَ أشباهَ اِخوانِهِنَّ وَ أخواتِهِنَّ؛ برای نطفه‌های خود جایگاه مناسبی اختیار کنید؛ زیرا زنان، شبیه برادران و خواهران خودشان فرزند به دنیا می‌آورند.»

کنز العمّال، ج16، ص295.

مدام در حال نق زدن بود که این چه زندگی هست که ما داریم، هیچی آن به درد نمی خورد. 

مردم چطوری زندگی می کنند ما چطوری!؟

خدا هر چی داشته به از ما بهتران داده…..

روزی بعد از برگشت از دانشگاه احساس سردرد شدید می کرد، پیش خودش می گفت: حتما از کم خوابی هست. 

رفته رفته گلودرد و گوش درد هم به سردردش اضافه شد.حسابی سرما خورده بود از رختخواب نمی توانست بلند بشود، خیلی دلش میخواست طبق معمول می توانست کارهای روزانه اش را انجام بدهد. 

همین طور در حالت بی حالی پیش خودش فکر می کرد که سلامتی چقدر خوب است، من یک سرماخوردگی کوچک گرفتم که این طور حالم بهم ریخته است چه برسد به بیماری های…..

سرش را از شرم پایین انداخت و گفت: خدایا شکرت به خاطر نعمت سلامتی، این یکی از بزرگترین نعمت ها است که تا از دستش ندادم، قدرش را ندانستم. 

تازه فهمیدم من نسبت به خیلی از به ظاهر بهتران، وضعیتم بهتر است.

—————————————-

۱: امام جعفرصادق(عليه‌السلام) فرمودند:«العافِيَةُ نِعمَةٌ خَفِيَّةٌ اِذا وُجِدَتْ نُسِيَتْ و اِذا فُقِدَتْ ذُكِرَتْ؛سلامتي يك نعمتي است نهان و مخفي، زماني كه در دسترس باشد به ياد انسان نيست، همين‌كه از دست رفت آن را به ياد مي‌آورد! (قدر آن شناخته مي‌شود). »(سفينه، ج ٢، ص ٢٠٨)

۲: امام محمدباقر(عليه‌السلام) فرمودند: «لانِعمةَ كَالعافِيَةِ و لا عافِيَةَ كمُساعَدَةِ التَّوفيقِ؛نعمتي بالاتر از سلامتي نيست و سلامتي بالاتر از ياري و توفيقات الهي وجود ندارد.» (بحار، ج ٧٨، ص ١٦٥)

جگرت را انگار سر سیخ زده و روے منقلے پر از آتش گذاشته بودند وقتے مے دیدے مادرے پیر و از پا افتاده ڪه زیر بغل هایش را گرفته بودند بالاے تابوت دختر ناڪامش چگونه ضجه مے زند….

شاید داشت در ذهنش تمام خاطرات با او بودن را مرور مے ڪرد تمام آن روزها ڪه تنها او از مادر مراقبت مے ڪرد دستهایش را میگرفت و از جا بلندش میڪرد، حمام میبردش و زندگیش را وقف مادرش ڪرده بود.

اما اڪنون مادر مانده بود و تنهایی…….

مادر مانده بود و یک دنیا دلتنگی…..

مادر مانده بود و یک بغض عجیبے ڪه باید مے شڪست و همراه با شڪستنش، صداے قلب خیلے ها را مے شد شنید ڪه آرام میشڪست.

مادر صدایش خیلے ضعیف شده بود اما نزدیڪش ڪه می شدے شنیده میشد ڪه میگفت موقع رفتن من بود نه تو،إِنَّا لِلّٰهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ.

———————————-

۱: «الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُواإِنَّا لِلّٰهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ٭ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ.» بقره ۱۵۷-۱۵۶.

۲: ابوبصیر از امام صادق علیه السلام نقل کرده که فرمودند:انسان آزاده همیشه آزاده است ، اگر حادثه ای برای او پیش آید ، صبر و شکیبایی دارد ، و اگر مصیبت ها بر او فرو ریزد ، او را نمی شکند اگرچه اسیر و مغلوب شود و آسایش او به سختی تبدیل شود.  بحارالانوار جلد ۷۱ صفحه ۶۹