به رسم عاشقی

​مرد از صبح تا غروب بیرون از خانه با هزاران نفر برخورد کرده است. با خیلی زن های خوش تیپ و آرایش کرده که با هزار ناز و عشوه حرف می زنند. 

حالا بعد از خستگی بسیار وارد خانه می شود، انگار خبری از خانمش نیست. با صدا زدن خانمش به زور با قیافه بهم ریخته و ژولیده از آشپزخانه بیرون می آید. بوی پیاز به جای عطر خوشبو همه ی بدن زن را فراگرفته است. هنوز شوهرش ننشسته که غرغر کردن او شروع می شود. مرد خسته از کار، دیگر واقعا کلافه می شود با خودش تصمیم می گیرد از فردا دورتر به خانه بیاید چرا که بیرون از خانه خانم های بسیاری با قیافه و روی تمیز و زیبا هستند که نه تنها به او نق نمی زنند بلکه با جملات زیبا او را تحویل می گیرند.

_________________

«عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ الْجَامُورَانِيِّ عَنِ ابْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ جُبَيْرٍ الْعَزْرَمِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ جَاءَتِ امْرَأَةٌ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا حَقُّ الزَّوْجِ عَلَى الْمَرْأَةِ قَالَ أَكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ فَقَالَتْ فَخَبِّرْنِي عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ فَقَالَ لَيْسَ لَهَا أَنْ تَصُومَ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْنِي تَطَوُّعاً وَ لَا تَخْرُجَ مِنْ بَيْتِهَا إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ عَلَيْهَا أَنْ تَطَيَّبَ بِأَطْيَبِ طِيبِهَا وَ تَلْبَسَ أَحْسَنَ ثِيَابِهَا وَ تَزَيَّنَ بِأَحْسَنِ زِينَتِهَا وَ تَعْرِضَ نَفْسَهَا عَلَيْهِ غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً وَ أَكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ حُقُوقُهُ عَلَيْهَا؛ زنی نزد پیامبر اکرم آمد و عرض کرد: یا رسول الله! حق مرد بر همسرش چیست؟ فرمود: زیاد است! عرض کرد: بخشی از آن را برایم بیان کنید. فرمود: خانم نمی تواند روزه بگیرد مگر با اجازه همسرش (منظور روزه مستحبی است)، و نمی تواند از منزل خارج شود مگر با اجازه او، و باید خود را به خوش بوترین عطرهایی که دارد معطر نماید و زیباترین لباس هایش را بپوشد و خود را به بهترین زینت هایش آراسته نماید، و صبح و شب خود را بر او عرضه نماید، و حقوق مرد بر زن بیش از این موارد است.»کافی، ج 5، ص 508، ح 7
«ابْنُ مَحْبُوبٍ عَنِ الْعَلَاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ لَا يَنْبَغِي لِلْمَرْأَةِ أَنْ تُعَطِّلَ نَفْسَهَا وَ لَوْ تُعَلِّقُ فِي عُنُقِهَا قِلَادَةً…؛امام باقر (علیه السلام) فرمود: سزاوار نیست زنان آراستن خود را [برای همسرانشان] تعطیل کنند، هر چند به آویختن گردنبندی باشد…»

كافی، ج 5، ص 509 ، ح 2