به رسم عاشقی

الهام و امیر یک ماهی بود که زیر یک سقف رفته بودند. الهام می خواست از همان ابتدا به قول گفتنی گربه را در حجله بکشد برای همین تمام حواسش را بر این بسته بود که نگذارد روی امیر زیاد شود. 

امیر که از ابتدا بنای زندگیش را بر عشق و صمیمیت گذاشته بود، اما وقتی رفتارهای الهام را می دید کم کم نسبت به او سرد می شد. 

امیر با تمام وجودش برای زندگیش مایه گذاشته بود و از هر چی محبت و ابراز علاقه بود به الهام دریغ نمی کرد؛ اما الهام به جای این که جواب محبت او را با محبت بدهد( مدام این حرف اشتباه مادرش در ذهنش می آمد که نباید به مرد زیاد بها بدهی) با همسرش برخورد سرد می کرد. 

امیر از هر فرصتی استفاده می کرد و برای الهام کادو میخرید و او را با جملات زیبا و ‌پرمهر خطاب قرار می داد اما الهام نه تنها از عزیزمی، آقایی استفاده نمی کرد بلکه با القاب نامناسب می خواست  نگذارد امیر رویش را زیاد کند و در نهایت زورکی او را امیر صدا می زد و این گونه رفتارهایش باعث شده بود که امیر فکر کند که او را دوست ندارد و رفته رفته نسبت به الهام دلسرد شده بود و کانون زندگیشان به سوی از هم پاشیدگی پیش می رفت. 

الهام حتی فکرش را نمی کرد این که، با القاب مناسب همسرش را صدا بزند چقدر در روحیه و گرمی زندگیش تاثیر دارد و تمام فکرش معطوف به حرف مادرش بود . 

این گونه رفتارهایشان وقتی ادامه دار شد متاسفانه ابتدا مهر طلاق عاطفی بر روی پیشانیشان سپس مهر طلاق رسمی در شناسنامه هایشان زده شد.

——————————

با نگاه درسیره حضرت فاطمه سلام الله علیها می بینیم که ایشان همواره به حضرت علی (ع) احترام فراوان می‌گذاشت همواره او را با لقب «ابا الحسن» صدا می‌زد؛ حضرت فاطمه (س) شوهرش را برای یکی از اهالی مدینه این چنین معرفی می‌کند:«علی(ع) امامی ربانی و الهی، و اندامی نورانی و مرکز توجه همه‌ی عارفان و خداپرستان و فرزندی پاکان، گوینده‌ی به حق و روا…»

ریاحین الشریعه جلد 1 صفحه 93.