به رسم عاشقی

​پدری می دید که جوانش روز به روز بیشتر در باتلاق گناه دست و پا می زند. 

هر چند تا کنون دست از نصیحت برداشته بود تا به غرور پسرش بر نخورد، اما دیگر سکوت را جایز نمی دانست. 

با سینی چای دو نفره ای وارد اتاق پسرش شد، بعد از خوش و بش رو به پسرش کرد و گفت: آیا تو اگر ببینی من یا مادر یا خواهرت در باتلاق گیر کرده ایم آیا نجاتمان می دهی؟ پسر گفت: معلوم است پدر، شما عزیزترین کسان من هستید. سپس پدر گفت: پسرم من نیز امروز تصمیم گرفته ام دست تو را بگیرم و از باتلاق بالا بکشم چرا که تو برایم عزیزی. 

پسر خنده ای کرد و گفت: پدر جان چه باتلاقی، من که باتلاق نمی بینم!!؟

پدر گفت: مدتی است که می بینم در خودت هستی و خیلی نگران و پریشانی آیا می توانم علت را بپرسم؟ّ

پسر گفت: پدر جان من مدتهاست اسیر موضوعی شدم ابتدا فکر می کردم من قوی تر از این هستم که خودم نیز درگیر شوم ولی الان دیگر کار از کارم گذشته و  رو به نابودی هستم. 

پدر گفت: پسرم تو جوانی و باید بدانی که هر چیزی امکان رسوخش در تو وجود خواهد داشت. پس نباید چیزی را دست و کم بگیری.۱

اکنون که دیگر گرفتار شده ای پس بازگرد و توبه کن و مسیر را ادامه نده که چیزی دوست داشتنی تر از توبه تو نزد خداوند نیست. ۲

در روز قیامت از جوانی تو سؤال خواهد شد و قبل از اینکه آن جا بخواهی پشیمان باشی و نتوانی دیگر جبران کنی، اینجا پشیمان باش و راه جبران را در پیش بگیر.۳

پسر با چشمانی گریان خود را در آغوش پدر انداخت و گفت: پدر جان من دوباره به زندگیم بر می گردم.

———————————

 ۱: امام علی (ع): «إِنَّما قَلبُ الحَدَثِ كَالارضِ الخاليَةِ ما اُلقىَ فيها مِن شَىْ ءٍ قَبِلَتهُ»دل جوان مانند زمين آماده است كه هر بذرى در آن افشانده شود، مى پذيرد. (نهج البلاغه، ص393، نامه31)

۲:پیامبر اسلام (ص) فرمود: «ما من شیئٍ احبّ الی الله من شابّ تائب»هیچ کس، نزد خدای بلند مرتبه، دوست داشتنی تر از جوان توبه کننده نیست. (نهج الفصاحه، ص 151)

۳:پيامبر اسلام (ص): «لا تَزولُ قَدَما عَبْدٍ يَوْمَ الْقيامَةِ حَتّى يُسْاَ لَ عَنْ اَرْبَعٍ عَنْ عُمُرِهِ فيما اَفْناهُ وَ عَنْ شَبابِهِ فيما اَبْلاهُ وَ عَنْ مالِهِ مِنْ اَيْنَ اَ كْتَسَبَهُ وَ فيما اَ نْفَقَهُ وَ عَنْ حُبِّنا اَهْلَ الْبَيْتِ»انسان، در روز قيامت، قدم از قدم برنمى‌دارد، مگر آن كه از چهار چيز پرسيده مى‌شود: از عمرش كه چگونه گذرانده است، از جوانى‌اش كه چگونه سپرى كرده، از ثروتش كه از كجا به دست آورده و چگونه خرج كرده است و از دوستى ما اهل بيت. (خصال، ص253)