به رسم عاشقی

«مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا ۖ وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ ۖ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ» (آیه ۴۱عنکبوت)

۱: خانه عنکبوت نه دیوار دارد و نه سقف و نه در و پیکر که بتواند صاحبش را از گرما و سرما حفظ کند. افرادی هم که به غیر خدا تکیه کرده اند رهبران آنان نمی توانند از آن ها حفاظت کنند.

۲: خانه عنکبوت به اندازه ای سست است که با اندک بادی می لرزد و تار و پودش در هم می ریزد.افرادی هم که به غیر خدا تکیه کرده اند رهبران آنان به اندازه ای بی اعتبار هستند که با اندک مشکلاتی افراد تحت تکفل خود را به حال خودشان رها کرده.

۳:عنکبوت هر چند بر خود می تند، زندان برای نفس خود می سازد و قید بر دست و پای خود می نهد. پس خانه او محبس او است.هم چنین کسانی که غیر خدا اولیا گیرند، یعنی پرستش هوا و محبت دنیا و متابعت شیطان می کنند، و روی خلاصی ندارند.

۴: همان طور که اندوخته های عنکبوت، مگس صید شده بی اعتبار و فقط به درد آن لحظه او می خورد. اندوخته های دنیا پرستان نیز بی ارزش و فقط شاید به درد همین دنیای آن ها بخورد.

۵: سرانجام خانه عنکبوت سستی و نابودی است.سرانجام کسانی که غیر از خدا را رهبر می گیرند نیز نابودی است.

۶: تلاش های عنکبوت برای ساخت خانه او بی فایده است چرا که در لحظه ای از بین می رورد. تلاش دنیا پرستان در راه رهبران غیر الهی نیز بی فایده هست و سودی برایشان نخواهد داشت.