به رسم عاشقی

برخی افراد گاهی در مسائل عبادی کاهل می شوند و برای خود بهانه هایی از این قبیل می آورند، که کارهای خانه زیاد است یا بچه ها خسته ام می کنند نمیتوانم درست عبادت خداوند را به جا بیاورم. اما اگر انسان درست برنامه ریزی کند و از خداوند استمداد کند می تواند در این راه به مقامات بالایی برسد. چنان چه حضرت فاطمه سلام الله علیها با این که جوان بودند و سن زیادی نداشتند و با وجود کارهای خانه داری سخت و زیاد و چهار فرزند نه تنها از عبادت خداوند غافل نمی شدند بلکه چنان عبادت می کردند که خداوند بر شیوه عبادت او بر ملائکه مباهات می کرد. ۱

 ایشان عبادتشان آن قدر زیاد بود که همه لحظه های زندگیشان از رفتار، گفتار، نگاه و هر لحظه ی روز و شب او‌ را فرا گرفته بود. حتی در شب ازدواج که از بهترین و خاطره انگیزه ترین لحظات زندگی انسان است ایشان از امام علی علیه السلام می خواهد که به عبادت خداوند برخیزند. ۲

——————

۱: رسول الله صلى الله علیه و آله… اما ابنتى فاطمة… متى قامت فى محرابها بین یدى ربها جل جلاله زهرا نورها لملائکة السماء کما یزهر نور الکواکب لأهل الأرض و یقول الله عز و جل لملائکته: یا ملائکتى! انظروا الى امتى فاطمة، سیدة امائى، قائمه بین یدى یرتعد فرائضها من خیفتى و قد اقبلت بقلبها على عبادتى. اشهدکم انى قد آمنت شیعتها من النار….؛ آن گاه که فاطمه در محراب عبادت، در پیشگاه پروردگار به نماز مى ایستد، نور عبادتش براى ملائکه ى آسمان درخشیدن مى گیرد؛ به سان نور ستارگان براى اهل زمین و خداوند پر عزت و جلالت، خطاب به فرشتگانش مى فرماید:  ملائکه ى من! بر بنده ام فاطمه، سرور کنیزانم، نظر کنید؛ بر درگاه من ایستاده در حالى که بندبند وجودش از خوف من مرتعش و لرزان است و با تمام قلبش به عبادت من روى نهاده است. شما را گواه مى گیرم که شیعیانش را از آتش، نجات و ایمنى بخشیدم…بحارالانوار: ج ۲۸، ص ۳۸.
۲: فاطمه زهرا علیهاالسلام: تفکرت فى حالى عند ذهاب عمرى و نزولى فى قبرى فشبهت دخولى فى فراشى بمنزلى کدخولى الى و قبرى فأنشدک الله ان قمت الى الصلوة فنعبد الله تعالى هذه اللیلة…. ؛ على علیه السلام در آن شب همسرش را نگران و گریان دید. علت را پرسید. فاطمه فرمود: حال خود را در پایان عمر و عالم قبر به یاد آوردم؛ چرا که انتقال از خانه ى پدرم به منزل خودم، مرا به یاد انتقالم به قبر انداخت. تو را به خدا قسم بیا در این ساعات آغازین زندگى به نماز برخیزیم و امشب را به عبادت خدا بپردازیم. احقاق الحق: ج ۴، ص ۴۸۱.