نعمت هایی که به حساب نمی آیند!
برخی را که نگاه می کنی مدام از انجام کار حالا چه بیرون از خانه و چه داخل خانه می نالند.
شاید برای خود ما هم پیش آمده باشد که مرتب بگوییم از کار کردن خسته شده ام.
چندین ماهی هست به علت یک بیماری استراحت مطلق شده ام، اوایل شاید خیلی بد به نظر نمی رسید اما رفته رفته از این وضعیت خسته شدم، دلم می خواهد بتوانم بلند بشوم و خودم کارهای منزلم را انجام بدهم .
هر چند وقت یک بار یک نفر باید کارها را انجام بدهد و این هر روز شرمندگی من را بیشتر می کند.
امروز صبح دیگر واقعا گریه ام گرفت که نمیتوانم کارهایم را انجام بدهم، و ناراحت تر شدم از وضعیت کسانی که قدر موقعیت خوبشان را نمی دانند.
البته موقعیت فعلی من انشاءالله گذرا است، اما تا طی شدن این مدت زمان باید صبر کنم، حالا تازه متوجه حرف مادربزرگم شدم که می گفت: مادر جان خدا کند هیچ کس ذلیل و درجا افتاده نشود. هیچ نعمتی بهتر از سلامتی نیست.
خدایا به خاطر تک تک نعمت هایی که به ما دادی و ما آن ها را به حساب نمی آوریم عذر می خواهیم و تو را بخاطر نعمت های بیکرانت سپاسگزاریم.
—————————————
«مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:اَلصِّحةُ لايَعرِفُ قَدرَها الاّ المَرضي.جز بيماران، كسي قدر صحت و سلامتي را نمي‌داند. (مواعظ عدديّه، ص ١٢٧)
«امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:العافِيَةُ نِعمَةٌ يُعجَزُ الشُّكرُ عَنها.سلامتي نعمتي است (گرانبها) كه انسان از اداي شكر آن عاجز و ناتوان است. (سفينه، ج ٢، ص ٢٠٨)
«پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»: اَلصِّحَّةُ وَ الفراغُ نِعمتانِ مَكفورَتانِ.سلامتي و اوقات فراغت دو نعمتي هستند كه همواره محلّ ناسپاسي و كفران هستند (آن گونه كه بايد و شايد از آنها بهره‌برداري نمي‌شود). (مواعظ صدوق، ص ٥٥)