به رسم عاشقی

هنگامے ڪه بنده اے از مولاے خود درخواستے دارد با ترس به سوے او مے رود و در او تردید موج مے زند ڪه آیا او پاسخش را مے دهد و اگر حاجتش را برآورده نڪند حق اعتراض ندارد و اگر اعتراض ڪرد دیگر مولا بر او شڪیبا نخواهد بود اما همه این ها درباره تو اے خداے خوبم برعڪس هست چرا ڪه بنده هاے #گناهڪار بدون ترس و واهمه حتے با ناز و عشوه به سویت مے آیند و اگر حاجتشان دیر برآورده شود اعتراض مے ڪنند ولے باز تو بر آنان #شڪیبا هستی 

تو را حمد وستایش خداے مهربانم.
« مِسْتَأنِساً لا خآئِفاً وَ لا وَجِلاً مُدِلاًّ عَلَیْڪَ فیما قَصَدْتُ فیهِ اِلَیْڪَ
و با تو انس گرفته بدون ترس و واهمه از تو حاجت بخواهم و تازه در مطلوب و مقصود خود با ناز و عشوه به درگاهت آیم
فَاِنْ اَبْطَاَ عَنّى عَتَبْتُ بِجَهْلى عَلَیْڪَ وَ لَعَلَّ الَّذى اَبْطَاَ عَنّى هُوَ خَیْرٌ لى
و اگر حاجتم دیر برآید بواسطه نادانیم بر تو اعتراض ڪنم در صورتى ڪه شاید دیر ڪردن آن براى من بهتر باشد زیرا 
لِعِلْمِڪَ بِعاقِبَهِ الاُْمُورِ فَلَمْ اَرَ مَوْلاً ڪَریماً اَصْبَرَ عَلى عَبْدٍ لَئیمٍ مِنْڪَ
تو داناى به سرانجام ڪارها هستى و از اینرو من ندیدم مولاى بزرگوارى را ڪه بر بنده پست خود شڪیباتر از تو باشد.»

قسمتی از دعاے افتتاح