به رسم عاشقی

بچه های تک فرزند، بیشتر در معرض فشار های بیرون از خانه قرار می گیرند.

آنان خواهر یا برادری نداشتند، که با او در خانه به رقابت سالم بپردازند درنتیجه در اجتماع به مشکل برمی خورند.

از آن جا که به آنان کمتر از گل گفته نشده است، با کوچک ترین تشری خود را می بازند. 

از عهده موقعیت های رقابت، بر نمی آیند و سریع خود را می بازند. 

#اهمیت_فرزندآوری

#نه_به_تک_فرزندی

#ایستگاه_فکر 

#بهاردلها 

یک قاعده عربی می گوید نکره ها وقتی با معرفه بیایند آن ها نیز معرفه می شوند. 

روزی جوان طلبه ای تصمیم گرفت که این قاعده عربی را در زندگی خود پیاده کند. گفت: من آدمی ناشناخته و نکره هستم اصلا افراد زیادی از وجود خارجی من  اطلاع ندارند، برای این که معروف و شناخته شوم باید خودم را به یک فرد شناخته شده و معروف اضافه کنم و تصمیم گرفت که داماد فلان آیت الله شود تا به وسیله ی او، آن هم شناخته شود. 

این طلبه ی جوان زرنگ بوده است اما زرنگ تر از او کسی هست که خودش را مستقیما به منبع اصلی یعنی خداوند اضافه کند. و با بندگی خداوند و عشق به او جایگاه حقیقی خود را به دست آورد. برای این کارها بعضی زمان ها ویژه هستند و بهتر از همیشه جواب می دهند. درست مثل  شب های قدر، پس این شبها بهترین فرصت برای وصل شدن سیممان به خداوند می باشد. او با آغوش گرم و باز منتظر ماست پس قدر فرصت های ویژه را بدانیم و بهترین استفاده را ببریم.  شب های قدرتان پر از عشق و وصول به خدا باشد.

از صبح ڪه از خواب بیدار مے شد تا شب به همه ے ڪارهایش نمے رسید خورشید خانم پشت ڪوه ها داشت یواشڪے قایم مے شد اما هنوز لباس هاے  چرک درون سبدگوشه ے حیاط، و ظرف هاے چرب و ڪثیف در درون سینک ظرفشویے منتظر بودند تا ڪسے پیدا شود و آن ها را بشوید. پسر نوپا و ڪنجڪاوش تمام وقت او را به سیطره ے خود درآورده بود، با این اوضاع و احوال مدام با ترس از رویارویے شدن با فصل امتحانات به سر مے برد ولے گویا اوضاع گونه اے دیگر رقم مے خورد. پسر وروجڪش ڪه همیشه گوے سبقت را از خورشید در بیدار شدن ربوده بود اما حالا دلش نمے خواست چشمانش را باز ڪند، وقتے هم بیدار مے شد مشغول بازے و برنامه هاے ڪودک مے شد انگار ڪسے به او گفته بود این دو هفته شیطنت هایت را ڪمتر ڪن!!! عقربه هاے ساعت خانه هم ڪه همیشه انگار دنبالشان گذاشته بودند حالا آهسته تر از همیشه جلوے چشمانش رژه مے رفتند. مادر مدام با خودش میگفت آرے چه خوب گفت پیامبر مهربانے ها عنایت خداوند #جویاى_دانش را فرا مے گیرد. این حس و حال را مادر هر بار در فصل امتحاناتش تجربه مے ڪرد ……. 

هنگامے ڪه بنده اے از مولاے خود درخواستے دارد با ترس به سوے او مے رود و در او تردید موج مے زند ڪه آیا او پاسخش را مے دهد و اگر حاجتش را برآورده نڪند حق اعتراض ندارد و اگر اعتراض ڪرد دیگر مولا بر او شڪیبا نخواهد بود اما همه این ها درباره تو اے خداے خوبم برعڪس هست چرا ڪه بنده هاے #گناهڪار بدون ترس و واهمه حتے با ناز و عشوه به سویت مے آیند و اگر حاجتشان دیر برآورده شود اعتراض مے ڪنند ولے باز تو بر آنان #شڪیبا هستی 

تو را حمد وستایش خداے مهربانم.
« مِسْتَأنِساً لا خآئِفاً وَ لا وَجِلاً مُدِلاًّ عَلَیْڪَ فیما قَصَدْتُ فیهِ اِلَیْڪَ
و با تو انس گرفته بدون ترس و واهمه از تو حاجت بخواهم و تازه در مطلوب و مقصود خود با ناز و عشوه به درگاهت آیم
فَاِنْ اَبْطَاَ عَنّى عَتَبْتُ بِجَهْلى عَلَیْڪَ وَ لَعَلَّ الَّذى اَبْطَاَ عَنّى هُوَ خَیْرٌ لى
و اگر حاجتم دیر برآید بواسطه نادانیم بر تو اعتراض ڪنم در صورتى ڪه شاید دیر ڪردن آن براى من بهتر باشد زیرا 
لِعِلْمِڪَ بِعاقِبَهِ الاُْمُورِ فَلَمْ اَرَ مَوْلاً ڪَریماً اَصْبَرَ عَلى عَبْدٍ لَئیمٍ مِنْڪَ
تو داناى به سرانجام ڪارها هستى و از اینرو من ندیدم مولاى بزرگوارى را ڪه بر بنده پست خود شڪیباتر از تو باشد.»

قسمتی از دعاے افتتاح

وقتے مے بینم #پدرے براے تهیه جهیزیه آن چنانے  قدش خمیده و دست هایش پر از ترک شده، #مادرے چشم هایش پشت دار قالے دیگر سو ندارد و مدت ها بعد نیز هنوز طلبڪار زنگ خانه اش را به صدا در مے آورد دلم میگیرد از این همه آداب و رسوم هاے اشتباه از این همه چشم  و هم چشمے ها، ڪاش همه به اندازه وسعشان جهیزیه ببرند نه به اندازه پیرے و ناتوان ڪردن والدینشان.

همیشه سعے مے ڪردم خودم را به زمانه وفق بدهم و نگذارم پستے و بلند ے هایش در تک تک لحظات خوب زندگیم اثر منفے بگذارد اما با این وجود گاهے اوقات دلم خیلے مے گیرد و احساس ناامیدے مے ڪنم و این ها همه از #ضعف_ایمانم به تو اے معبود هستے سرچشمه مے گیرد چرا ڪه گاهے اوقات یادم مے رود همه ے تدبیر امورم به دست توست پس ناامیدے دیگر چرا؟؟!!!